Venezia

Venetië is een stad, die hoog op onze lijst stond om te bezoeken. Ik ben er zo'n 15 jaar geleden al eens een middag geweest. Toen wist ik dat ik hier ooit nog naartoe terug moest, maar dan wat langer. We blijven 3 nachten in Venetië. Onze slaapplaats hebben we via airbnb. Het is een kamer in iemands bovenwoning, midden in het centrum. De gondels varen onder ons balkon door en we worden gewekt door zingende gondeliers. Beter kan niet.. zou je denken.
Als we na een lange dag reizen vanaf Limone, eindelijk aankomen in Venetië, moeten we nog een heel eind door de stad lopen naar het adres van onze host. Het is heet hier! Dolend door alle smalle straatjes, met in elke straat minstens 5 maskerwinkels, proberen we naar ons logeeradres te vinden. Na dik een uur zijn we dan eindelijk daar. Gelukkig mogen we ook nog naar de vierde etage met de trap. Beneden hebben we al aangebeld en onze host staat ons helemaal boven op te wachten.

Mattis is een hippie uit Berlijn van, ik gok,  midden 50, die hier in Venetië ook een woning heeft. Als ik al hijgend en steunend met mijn backpack op m'n rug de vierde etage bereikt heb, zie ik een dunne man met een trainingsbroek iets te ver naar beneden, shirtloos in de deuropening staan. Zijn pluizige piekhaar heeft hij in een slordig knotje bij elkaar gebonden en als hij naar me lacht en me welkom heet, zie ik zijn zwarte tanden. Om het af te maken hangt er een penetrante zweetlucht om hem heen.

We zijn kapot van de reis en de hitte, gelukkig heeft onze zwetende host 3 shotglaasjes kraanwater klaarstaan, die naar chloor smaken. In de kamer waar wij de komende drie nachten slapen, staat een tweepersoonsbed en een slaapbank. De slaapbank is kapot, vertelt Mattis. Ik offer me op, omdat ik het minst beweeg als ik slaap. De drie ochtenden daarop volgend, klapt het bed, zodra ik wakker wordt en eruit probeer te stappen, dubbel. De eerste ochtend was dat natuurlijk hilarisch, daarna werd het irritant. Nog een dingetje, dat Mattis ons tussen neus en lippen door vertelt, is dat de douche alleen koud water heeft. Dit komt omdat er zoveel toeristen zijn in Venetië, dat er daardoor de hele dag geen warm water beschikbaar is. Als ik dit nu opschrijf, merk ik dat het echt belachelijk klinkt. Gelukkig was Khaled zo slim om (na twee dagen) een knopje op de boiler te ontdekken waarmee we, elke keer als we wilden douchen, warm water konden krijgen. Dikke pech voor Mattis, die blijkbaar wilde bezuinigen. Als kers op de taart stond er een mini ventilator, zo groot als je hand, om de gehele kamer te koelen. In Venetië is het heet, een kamertje op de vierde verdieping waar de zon naar binnen schijnt, valt daarmee niet te koelen. Nog een keer een opsomming: ik lig in een dubbelgeklapt bed, in zo'n 50 graden, ik ruik zweet en als ik een douche wil nemen krijg ik een hartaanval.

Tegenover dat alles staat: Venetië! En gelukkig maakt zij alles goed. Wat een prachtige, mysterieuze stad. Ik blijf foto's maken. Smalle steegjes, met mooie doorkijkjes en als je zo'n steeg uit bent, een bruggetje, waar gondels onderdoor varen. Heel veel komt steeds terug, maar niets lijkt hetzelfde. Alle straatjes en bruggetjes zijn op hun eigen manier weer anders mooi. En dan de vele maskerwinkels, waar mensen aan het werk zijn en je kunt zien hoe de maskers gemaakt worden.

Als we even zitten en uitrusten, van het vele wandelen, voel ik een warme flats op m'n hoofd. Van m'n hoofd druipt het naar m'n been. Een duif heeft z'n behoefte laten vallen. Blijkbaar was ik een goed mikpunt. Gauw loop ik naar een fonteintje op straat, waar een hele rij mensen met lege flesjes staat te wachten. Ik laat aan de voorste mensen in de rij mijn hoofd en been zien en gelukkig mag ik even voor. Als er een vogel op je hoofd poept, word je later rijk. Met die gedachte was ik de poep uit m'n haren.