Andiamo!

Maandag 3 augustus, fantaserend over pizza's, pasta's, ijs en niet geheel onbelangrijk: zon en Italiaanse schoonheid, sta ik met twee van mijn beste vrienden: Lisanne en Khaled op een metrostation in Rotterdam. We hebben alledrie heel erg moeten bezuinigen op onze bagage, want we vliegen vanavond heel low-budget met Ryanair van Brussel naar Verona, Italië. Dat was nog best een dingetje. Als vrouw wil je natuurlijk het liefst 4 paar schoenen meenemen en je gehele zomercollectie aan kleding. Helaas moet ik het doen met slechts een rugzak. Op YouTube heb ik dus eerst gekeken hoe je die het beste kan inpakken. Rolletjes maken van al je kleding bleek de truc. Zo gezegd zo gedaan, sta ik nu met mijn tas vol rolletjes en een handje vol positieve spanning op het metrostation.
Het plan is om te gaan liften naar Brussel,  en dan maar hopen dat we op tijd aan komen voor onze vlucht. Het is ontzettend warm vandaag, 32 graden. Voor Nederlandse begrippen is dat gevoelstemperatuur klotsende borsten en natte knieholtes.

Een flesje water kopen en we kunnen op pad. Het is nog ongeveer een half uur lopen naar onze inmiddels vaste liftplek in Rotterdam.
Na een half uur met onze duimen omhoog gestaan te hebben, komt er een man onze kant op, die zegt dat we mee mogen rijden. Hoe leuk is het, dat iemand gewoon z'n auto stil zet en je komt halen voor een lift! Hij brengt ons helemaal naar het vliegveld in Brussel,  terwijl hij zelf eigenlijk aan de andere kant van Brussel moest zijn.

We zijn op tijd voor onze vlucht, namelijk 4 uur te vroeg. Om de tijd te doden kijken we te dure 'taxfree' winkels en proeven we bonbons in een chocolaterie. We denken na een paar uur nog steeds alle tijd te hebben en lopen langzaam naar de gate als we de schelle stem van de airport omroepster door de speakers horen schallen: 'all passengers for the flight to Verona airport please board now, we are closing the gate.' Natuurlijk zijn wij op normaal looptempo nu nog 10 min. van de gate verwijderd en gaan we dus al rennend, lees: puffend en vloekend richting gate. Gelukkig mogen we nog net inchecken en komen we na een scheve blik van de grondstewardessen aan in het vliegtuig. Stressmomentje #1 is een feit.